تقویم را ورق زدم به محرم رسیدم به یک باره غمی کهنه، اما قدیمی سر باز کرد و دوباره تازه شد صفحات تقویم با حاشیه‌های مشکی، شعری آشنا را زمزمه می‌کرد «بازاین چه شورش است که درخلق عالم است/ باز این چه عزا و چه نوحه چه ماتم است».
اما یک روز؛ روزی از این محرم را تاریخ ساعت‌ها مکث کرده است انگار، گویی هنوز بعد از گذشت بیش از ۱۴۰۰ سال ظهر عاشورا به پایان نرسیده و خیمه‌ها برپاست.
